ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΠΡΟΣ ΑΠΟΦΥΓΗ - Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΚΑΙ Η ΑΒΥΣΣΟΣ ΤΗΣ

Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένας δάσκαλος και ένας μεσίτης…

Και οι δυο είχανε ίδια αντίληψη για την εξουσία και πασχίσανε να την κατακτήσουν. Όταν είδαν ότι δεν καταφέρνανε τίποτα από μόνοι τους είπανε να συνεργαστούν. Και τότε γεννήθηκε μια δυνατή φιλία… Ωστόσο, δεν ήταν αρκετή για να τους δώσει την ευκαιρία της κατάκτησης της εξουσίας… Αυτό τους οδήγησε στον χαρακτηρισμό τους ως γραφικούς, καθώς πάντα ήταν μέσα στην γκρίνια και το παράπονο.

Κάποια στιγμή στον δρόμο τους βρέθηκε ο δικηγόρος, άνθρωπος οξύνους και ξεχωριστός. Είχαν κοινό στοιχείο την εξουσιολαγνεία και έτσι έδεσε το γλυκό μεταξύ τους, αφού ο δικηγόρος έψαχνε ανθρώπους που θα τον στηρίξουνε και οι άλλοι δυο το όχημα για να τους πάει στην άλλη άκρη. Και ήταν ο άνθρωπος αυτός η τελευταία τους ευκαιρία. Μετά από πολλά ο δικηγόρος κατάφερε και ανέβηκε εκεί που ονειρευόταν. Και οι Διόσκουροι περίμεναν το αντάλλαγμα… Και τους δόθηκε απλόχερα…

Όμως ο δικηγόρος πια δεν ήταν μόνος, είχε πλέον μαζί και άλλους φίλους οι οποίοι δυσανασχέτησαν με τα ανταλλάγματα προς τα κολλητάρια. Και άρχισε η γκρίνια… Ο δικηγόρος στήριξε όσο μπορούσε τους δυο παλιούς συνοδοιπόρους του σε σημείο παρεξήγησης με τους υπόλοιπους, αλλά έβλεπε ότι κάτι δεν πάει καλά. Στο διάστημα αυτό οι Διόσκουροι άδραξαν την ευκαιρία που περιμένανε τόσα χρόνια και είχαν σχεδιάσει άριστα. Έτσι λοιπόν κατάφεραν να δημιουργήσουν εκλογικούς φίλους περισσότερους και οικονομική ευμάρεια. Ο δικηγόρος, ωστόσο, ενώ ανησυχούσε δεν καταλάβαινε τι συνέβαινε πίσω από την πλάτη του αφού τα φιλαράκια φρόντιζαν να έχει ενημέρωση επιλεκτική.

Και έτσι περάσανε τα χρόνια και ήρθε η ώρα ξανά της κρίσης του λαού… Ο δικηγόρος έβλεπε να του γυρνούν την πλάτη άνθρωποι που ήταν μαζί του παλιότερα και οι οποίοι του έλεγαν «ας σου βρουν ο δάσκαλος και ο μεσίτης που είναι τα εξαπτέρυγα σου». Και όλο και περισσότεροι του έλεγαν το ίδιο και τότε ο δικηγόρος αντιλήφθηκε το μέγεθος της συμπαιγνίας που είχαν οργανώσει οι υποτιθέμενοι δικοί του άνθρωποι, αλλά δυστυχώς ήταν πολύ αργά. Και έτσι λοιπόν ο δικηγόρος έφυγε άδοξα από την εξουσία χωρίς να ευθύνεται ο ίδιος.

Οι Διόσκουροι όμως είχαν γλυκαθεί από το νέκταρ της εξουσίας και ήθελαν και άλλο… Έτσι πολύ εύκολα συνασπίστηκαν με τη νέα εξουσία, παρότι ήταν παλιοί εχθροί, και σχεδιάζανε την επόμενη ημέρα. Κάποια στιγμή έπρεπε να αποφασίσουν ποιος από τους δυο θα ηγούνταν της επόμενης απόπειρας για την κατάκτηση της εξουσίας. Η διάσταση απόψεων μεταξύ τους ήταν αγεφύρωτη , αφού ο καθένας τους θεωρούσε τον εαυτό του καταλληλότερο με συνέπεια να υπάρξει ρήξη της σχέσης τους. Με τον καιρό όλα έστρωσαν και αποφάσισαν να πάει μπροστά ο δάσκαλος. Αλλά τους περίμενε μια μεγάλη έκπληξη… Οι άλλοι παλιοί φίλοι του δικηγόρου που ήθελαν να τους τιμωρήσουνε για τα κατορθώματα τους. Και έτσι και έγινε… Και οι Διόσκουροι έμειναν εκτός και ο δικηγόρος εξιλεώθηκε και ο τόπος σώθηκε. Και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα…